Gijsbrecht van Aemstel kan niet zonder livemuziek
Vanwege alle coronamaatregelen is het Schuttersgebouw van Gijsbrecht van Aemstel ook deze september weer taboe tijdens het kermisprogramma.
Maar of dat nu zo erg is? Geen schutterij in Nederland die met een heus kasteel over zo’n fraai alternatief beschikt.
De stemming tijdens de kermismatinee op het binnenplein van kasteel De Doornenburg is dan ook opperbest en doet niet of nauwelijks onder voor die in het eigen onderkomen aan de Kerkstraat.
Zo goed als iedereen is dan ook welkom. Mits gevaccineerd, lid van de schutterij, partner, schuttersdochters of introducee. Bij elkaar zo’n 700 man. Behalve de locatie kent het kermisprogramma volgens vicepresident Rick Bouwman nog een aantal aanpassingen. ,,Er worden dit keer geen jubilarissen gehuldigd op het kasteel, er vindt geen uitreiking plaats van ‘De Gijsbrecht’ en ook verschijnt er geen kermisboekje.”
Een kniesoor die daar maandag in Doornenburg om maalt, zeker zolang de drank rijkelijk vloeit. De vicevoorzitter werkt daar zelf ook flink aan mee door deze middag hoogstpersoonlijk de shotjes te mixen en te serveren. ,,Voel ik me niks te groot voor hoor.”
Als de mensen die ik bedien allemaal een glimlach op hun gezicht toveren, heb ik ook plezier. In het schuttersgebouw hadden we nog wel iets kunnen organiseren, maar dan zonder livemuziek. En een schuttersfeest zonder livemuziek, dat bestaat gewoon niet.”
Dat er deze maandag livemuziek is op het kasteel kan niemand ontgaan. De Perfect Showband heeft de volumeknop op tien. Wie een gesprek wil voeren, neemt dan ook gepaste afstand van het podium. Minder leuk voor de muzikanten van de Perfect Showband die, hoe goed ze ook hun best doen, een gapende leegte voor zich weten.
Ook Antoon Vermaas bewaart afstand. Samen met zijn kinderen en aanhang viert hij deze middag al zijn 74ste schuttersfeest. ,,Ja, zolang ben ik al lid van Gijsbrecht van Aemstel”, vertelt de aan een wit wijntje nippende Doornenburger. 94 jaar is hij en van ophouden wil hij nog lang niet weten.
,,Nee, ik woon nog zelfstandig en red me prima. Ik heb bij elkaar al wel zeven keer in het ziekenhuis gelegen, maar ook volgend jaar ben ik er hier weer bij hoor. Met een wijntje ja, maar thuis drink ik niet hoor. Nooit.”
Zijn oudste dochter luistert niet zonder trots mee naar de verhalen van de krasse Betuwnaar. ,,Tot voor een jaar of vier danste mijn vader nog op het schuttersfeest. Maar nu de benen wat minder worden, heeft hij zelfs een rollator nodig om te wandelen.”
,,Maar zingen kan ik nog wel”, zegt Antoon. ,,Dat heb ik weer van mijn moeder. Die had net als ik ook altijd goede zin.”
Bron tekst: Rob van der Velde – De Gelderlander, editie Betuwe d.d. 21-9-2021